In 2018 verloor ik plotseling mijn geliefde zus Karin.

Er was geen kans voor een afscheid, geen laatste woorden of een belofte om elkaar snel weer te zien. Het nieuws van haar overlijden bracht me in een diepe rouw, een rouw die voortkwam uit het besef van haar plotselinge heengaan. En toen ik enigszins de scherpe randen van die pijn had kunnen verzachten, besefte ik dat er nog meer rouw in mij verscholen lag.

In 2018 verloor ik plotseling mijn geliefde zus Karin.

Er was geen kans voor een afscheid, geen laatste woorden of een belofte om elkaar snel weer te zien. Het nieuws van haar overlijden bracht me in een diepe rouw, een rouw die voortkwam uit het besef van haar plotselinge heengaan. En toen ik enigszins de scherpe randen van die pijn had kunnen verzachten, besefte ik dat er nog meer rouw in mij verscholen lag.

Voordat mijn zus Karin stierf, had ik maar weinig herinneringen aan mijn jeugd. Het is intrigerend hoe ons overlevingsmechanisme werkt, want blijkbaar wilde ik niet geconfronteerd worden met de pijnlijke situaties uit die tijd.

Karin had meerdere keren geprobeerd met mij te praten over onze jeugd, maar ik had die herinneringen volledig verdrongen. Ik had volledig verdrongen dat er in ons gezin een verborgen gezinstrauma had plaatsgevonden, gedurende een lange periode. Een opvoeding getekend door emotioneel en fysiek geweld. Om de pijnlijke herinneringen te vermijden, wierp ik me op mijn werk en bouwde ik succesvolle bedrijven op. Ik werkte lange dagen en verdoofde mijn pijn en herinneringen op die manier.

Maar toen mijn zus zo plotseling overleed, begon ik langzaam, stapje voor stapje, door therapie en zelfontwikkeling, te beseffen wat voor jeugd we hadden gehad. Een jeugd die mijn vader ook had doorgemaakt en die bij mij op jonge leeftijd leidde tot een meervoudige angststoornis. Ironisch genoeg had ik ondanks alles wel succes weten te bereiken. Gelukkig heb ik inmiddels mijn angststoornis achter mij gelaten.

In het proces van rouw en zelfontdekking werd ik geconfronteerd met de diepe wonden die binnenin mij lagen. Het was een intense weg, vol ups en downs, maar ik ben dankbaar dat ik de moed heb gevonden om mijn verleden onder ogen te zien. Het heeft me geholpen om te begrijpen waarom ik bepaalde angsten en uitdagingen in mijn leven had.

Met de herinnering aan mijn zus Karin en het besef van het gezinsdrama dat we hebben doorgemaakt, voelde ik de drang om na de verkoop van mijn bedrijven opnieuw te gaan studeren. Ik wilde alles weten over trauma. Ik heb jaren gestudeerd en bestudeerd wat trauma teweegbrengt, en mijn specialisatie is generationeel en vroegkinderlijk trauma.

Ik besef dat deze trauma’s een onmetelijke impact hebben op hoe we ons leven leiden en of we succesvol zijn met onze ondernemingen. Alles - werkelijk alles - is terug te voeren op onze moeder- en vaderlijn, op wat zich daar heeft afgespeeld en wat cellulair aan ons is doorgegeven.

Deze ontdekking heeft mijn kijk op het leven ingrijpend veranderd. Ik besef dat ware rijkdom van binnenuit komt, daar start om een RIJK LEVEN vervuld van (zelf)liefde, welvaart, geluk, gezondheid, innerlijke rust en succes te kunnen verwezenlijken.