Wat Holistische Traumatherapie echt betekent

Gisteren aan het einde van de sessie keek mijn cliënt mij aan met tranen in haar ogen. Ze zei dat ze zich lichter voelde en begrepen. Ze noemde mij ECHT een holistisch traumatherapeut. Volgens haar mocht ik dat met recht zeggen. Ik moest glimlachen om haar blijdschap. Later, toen de deur dichtviel, bleef haar zin bij mij hangen. We noemen iets snel holistisch. Maar wat betekent dat nu werkelijk in mijn werk.

Voor mij begint holistisch bij het besef dat lichaam en geest één geheel vormen. Het lichaam vertelt voortdurend een verhaal. In je adem, je houding, je spierspanning, je blik. In de manier waarop je stem trilt bij een bepaald woord. In hoe je kaak subtiel aanspant wanneer je iets belangrijks probeert te bagatelliseren. Dat verhaal wil ik leren lezen. Ik werk tegelijk op het fysieke, het mentale, het emotionele en het spirituele vlak. Niet als losse hokjes maar als een onderlinge relatie die elkaar beïnvloedt.

In de sessie van gisteren keek ik dus niet alleen naar wat zij vertelde. Ik keek naar hoe haar lichaam meekeek. Ik merkte hoe haar adem stokte wanneer het ging over grenzen. Ik zag hoe haar schouders verslapten op het moment dat ze toestemming voelde om te voelen wat er echt speelde. Ik benoemde wat ik zag en nodigde haar uit om erbij te blijven met aandacht. Geen forceren. Geen snelle oplossing. Eerst zakken in het lichaam zodat waarheid voelbaar wordt. Juist dat bracht iets in beweging. Haar lijf gaf het signaal van veiligheid. Daarna kon het verhaal dat vastzat eindelijk doorstromen.

Mijn benadering is altijd geworteld in het werken met onverwerkt generationeel en vroegkinderlijk trauma. Veel patronen zijn ooit ontstaan om verbinding en veiligheid te beschermen. Die vroegste laag vraagt om zachtheid en precisie. Daarom combineer ik lichaamsgerichte traumatherapie met kennis van de Chinese geneeskunde. Denk aan het ritme van yin en yang, de wijsheid van de meridianen en de beweging van de vijf elementen. Deze traditie helpt mij om subtiele signalen te zien en het zenuwstelsel te begeleiden naar regulatie en herstel. Oost en West vullen elkaar aan in één helder kompas.

Holistisch betekent voor mij dat ik werk op vier lagen tegelijk. Op het fysieke vlak ondersteunen we het zenuwstelsel met adem en vertraging. Op het emotionele vlak erkennen we wat er eerder niet gezien of gevoeld mocht worden. Op het mentale vlak onderzoeken we de betekenissen die je aan jezelf en aan de wereld bent gaan geven. Op het spirituele vlak herinneren we je aan je oorspronkelijke heelheid en aan de plek die je hier mag innemen. Wanneer één laag ontspant ontstaat er ruimte in de andere.

In de video bij deze blog laat ik zien hoe ik dat concreet doe. Je ziet hoe ik luister met mijn ogen en mijn handen. Hoe ik afstem op kleine signalen. Hoe ik woorden geef aan wat het lichaam al wist. En hoe coaching en therapie elkaar aanvullen. Soms is het lichaam glashelder. Dan is vertragen en het juiste benoemen genoeg. Soms vraagt het om een volgende stap. Dan werken we met oefeningen die je helpen om in je lijf aanwezig te blijven terwijl je nieuwe betekenis geeft aan wat er gebeurde.

Er is nog iets dat vaak naar voren komt in mijn werk. Veel mensen hebben ooit een deel van zichzelf moeten wegstoppen om liefde of goedkeuring te behouden van hun ouders.. Misschien was je uitbundig en leerde je jezelf stil te maken. Misschien was je gevoelig en leerde je je gevoelens te verbergen. Misschien was je wild en leerde je vooral braaf te zijn. Een kind past zich aan omdat verbinding levensbelangrijk is. Die aanpassing wordt later een patroon. Presteren om gezien te worden. Pleasen om erbij te horen. Controleren om je veilig te voelen.

Wanneer je een deel van je persoonlijkheid hebt moeten verstoten ontstaat er verwarring. Je vraagt je af wie je nu echt bent. Wat je hier te doen hebt. Wat je werkelijk blij maakt. Het antwoord ligt nooit buiten je. Het ligt in het opnieuw verwelkomen van die verstoten delen. In het voelen dat je vandaag wel mag zijn wie je bent. In het ervaren dat je lichaam nog steeds een ingang heeft naar waarheid, kracht en zachtheid. Alle delen zijn welkom. Juist dat besef brengt richting en rust.

In mijn sessies nodig ik je uit om die delen voorzichtig terug te halen. Met respect voor het tempo van je lichaam. Met heldere taal en veilige oefeningen. Met ruimte voor tranen en voor opluchting. We bouwen aan vertrouwen in jezelf. Niet door je te veranderen in iemand anders. Maar door je terug te brengen naar wie je al was voordat je je bent gaan aanpassen.

Holistische traumatherapie is dus niet zweverig. Het is precies kijken. Het is verantwoordelijkheid nemen voor het hele plaatje. Het is weten dat inzichten zonder lichaamsbewustzijn vaak los zand blijven. En dat lichaamswerk zonder betekenis soms loslaten is zonder echt helen. We hebben beide nodig. Begrip en belichaming. Kennis en ervaring. Denken en voelen. En in mijn werk lopen die paden samen met de oude kennis uit het Oosten en de moderne kennis uit het Westen.

Kijk de video en laat je lichaam een stukje meeleiden. Luister hoe het ademt. Merk waar het ontspant. Voel welke zin in jou resoneert. Daar begint thuiskomen. Vanuit die rust worden keuzes helder en ontstaat de beweging die je zo lang hebt gemist.

Met vriendelijke groet,
Debbie Bernasco