EP 132 Bevrijd jezelf van codependentie in je leven én ondernemerschap

.

In deze aflevering duik ik diep in het thema codependentie. Niet als label of diagnose, maar als overlevingsmechanisme dat je ooit hebt ontwikkeld om liefde, veiligheid en verbinding te kunnen ervaren.

Codependentie ontstaat vaak in de vroege kindertijd, bijvoorbeeld vanuit een moederwond, een emotioneel onveilige thuissituatie of doordat je te vroeg verantwoordelijkheid moest dragen. Misschien herken je dat je altijd hebt gezorgd, geplooid, geanticipeerd op de ander en dat je daar onderweg jezelf bent kwijtgeraakt.

Deze aflevering is uniek omdat ik niet alleen de oorsprong van codependentie blootleg, maar ook bespreek hoe het zich vastzet in het lichaam. Denk aan chronische klachten zoals vermoeidheid, frozen shoulders, stramme spieren, darmproblemen, fibromyalgie of een gespannen buik. Je hoort hoe het zenuwstelsel en het cellulaire geheugen reageren op jarenlang aanpassen en pleasen.

Daarnaast laat ik zien hoe codependentie zich laat zien in ondernemerschap: moeite met grenzen stellen, altijd beschikbaar willen zijn, jezelf onderwaarderen of verantwoordelijk voelen voor het succes van je klanten. Ik geef voorbeelden uit mijn praktijk en benoem ook hoe deze patronen generatie op generatie worden doorgegeven.

Ik eindig met een lonkend perspectief: hoe je stap voor stap de beweging maakt van aanpassing naar autonomie.
Ik geef je mee hoe je via lichaamsgericht werk, innerlijk kind heling, zenuwstelselregulatie en het herschrijven van oude overtuigingen jouw plek kunt terugnemen.
Zodat jij niet langer hoeft te overleven, maar een rijk leven mag leiden vol liefde, vrijheid, succes en zelfliefde.

Luister de aflevering hier of op Spotify of Apple Podcasts.
En voel je vrij om deze aflevering te delen met iemand die dit mag horen.

Wil je kijken naar mijn aanbod: Voor een Rijk Leven
Health=Wealth
Groetje, Debbie

Transcriptie

[00:00:00.680]
Welkom bij Podcast aflevering 132. Hey lieve luisteraars, welkom bij een nieuwe aflevering van mijn podcast. En vandaag neem ik je mee in een onderwerp dat zo vaak aan de oppervlakte meespeelt, maar zelden echt wordt herkend. En dat is codependency (ook wel: codependentie). En misschien horen jullie het. Deze aflevering neem ik op op mijn mobiel vanuit Saint-Tropez, want ik ben op vakantie. Maar ik ben niet zo het type dat dagenlang op een strandbedje kan liggen. Ik krijg vaak, juist als ik op vakantie ben, inspiratie en daar wil ik gewoon dan wat mee doen. Vandaar dat ik ook deze podcast op mijn mobiel opneem. Deze podcast wordt ook niet geëdit, want mijn online marketeer die is op vakantie. Maureen is lekker in Japan, dus het kan zo zijn dat jullie wat geluiden horen dat er een helikopter overvliegt of dat er wat andere geluiden te horen zijn. Maar weet je, het is zoals het is en het is ook lekker authentiek.

[00:01:06.630]
Oké, laten we gaan beginnen. Want toen ik zo’n ongeveer veertien jaar geleden begon als businesscoach en alleen maar business coaching deed, begreep ik heel vaak niet waarom sommige ondernemers niet in beweging kwamen, terwijl ze wel tegen mij zeiden dat ze enorm verlangden naar groei en succes.

[00:01:30.210]
En wat ik ook heel vaak zag, was dat ze vaak niet konden kiezen voor zichzelf. En ze bleef heel vaak geven, pleasen en aanpassen en zorgen. En ze gingen heel vaak wat dat betreft heel erg vaak over hun eigen grenzen heen. Maar wat ik ook zag was dat veel ondernemers hun waarde volledig haalden uit erkenning, prestaties of klanttevredenheid. Maar ik hoorde ook vaak van vrouwen dat ze alles opgaven. Hun huis, familie, vrienden. Omdat hun partner dat vroeg of dat ze ook voelden dat ze op een of andere manier onder druk kwamen te staan van hun partner. Maar ik zag ook ondernemers die lichamelijke klachten kregen van alleen maar doorgaan. En ze wilden eigenlijk niemand teleurstellen. En heel eerlijk, toen snapte ik dat niet. Ik dacht echt van jeetje, kom op en kom vooral op voor jezelf! En waarom zit je hele tijd maar te geven en te pleasen en te zorgen? Totdat ik eigenlijk later mijn studies ging doen tot holistisch traumatherapeut. En heel langzaam begon ik eigenlijk te begrijpen dat dit eigenlijk niet maar gewoon onzekerheid was.

[00:02:53.560]
Want dit ging eigenlijk veel dieper. En wat ik eigenlijk merkte, dat dit codependency was. Nou, in deze aflevering duik ik samen met jou in wat codependency eigenlijk is en hoe je het herkent in je leven, maar ook in je werk of ondernemerschap. En vooral, hoe je de weg terugvindt naar autonomie. Want dat is mogelijk, ook als je jarenlang gewend bent om je aan te passen. Dus laten we beginnen. En ik zou het gewoon heel erg leuk vinden als ik deze podcast zou opdragen aan alle vrouwen die in mijn traject hebben gezeten en die hun autonomie hebben teruggevonden. Die hun stem weer zijn gaan gebruiken, hun ruimte weer zijn gaan innemen en echt ook voor een Rijk Leven zijn gaan staan. Maar ik draag ook deze aflevering op aan alle vrouwen die nog midden in dit proces zitten en die voelen dat er iets wringt. Dat er iets schuurt, maar nog niet weten hoe ze daaruit kunnen breken.

[00:04:08.150]
Nou, tijdens mijn vakantie vorige week schreef ik op Instagram een post. En mocht je me daar nog niet volgen. Dat kan gewoon onder mijn eigen naam Debbie Bernasco. En daar deelde ik in die post wat ik eigenlijk al dagenlang voelde, vóórdat ik eigenlijk vertrok op vakantie. Want er hing eigenlijk een thema in de lucht. De week vooraf, toen ik op vakantie ging. En ik pak ook even nu mijn Instagram erbij. En ik wilde eigenlijk even oplezen wat ik daar schreef op Instagram, want het thema was codependentie. Want dat hing echt in de lucht, vooraf die week, voordat ik op vakantie ging.

[00:05:00.010]
En ik lees even de tekst op: “Ik denk aan de high end onderneemster die meedeed aan mijn retraitedag. We stapelden kussens op op haar hoofd en elk kussen stond voor iemand waarvoor ze zich verantwoordelijk voelde. Ze bleef me aankijken met een heel beheerste blik, zelfs toen de stapel begon te wiebelen. Zelfs toen het zwaar werd. Ze bleef staan. Ze bleef dragen, alsof haar lichaam niets anders kende. Ik denk aan de vrouw met een diepe moederwond. Als kind zorgde ze al voor het hele gezin.

Zij was de stille kracht. Tijdens onze sessie kon ze haar tranen nauwelijks toelaten. Haar lichaam kende geen uitweg voor verdriet. Toen ik haar aanraakte, voelde ik hoe zij energie aan mij gaf, in plaats van dat zij kon ontvangen. Geven ging vanzelf. Ontvangen was een onbekend terrein. Haar systeem was leeg, haar lichaam moe. En ik denk aan een andere onderneemster met een grote missie, maar met een diepe angst voor zichtbaarheid. Onder haar krachtige facade leefde een oud verhaal. Opvallen voelde gevaarlijk. Zichtbaarheid ook. Dienen was veiliger dan stralen. Dit is codependency en het leeft niet alleen in relaties. Het leeft in hoe je geeft, hoe je buigt, hoe je jezelf vergeet in hoe grenzen vervagen. Maar jouw lichaam fluistert iets anders. Het is genoeg geweest. Het is veilig om te voelen. Je hoeft niet langer te overleven. Je mag ruimte innemen zonder schuldgevoel. Je mag zacht zijn en aanwezig blijven. Je mag voelen wat je nodig hebt en je mag jezelf niet langer vergeten. Wat ooit jouw overlevingsstrategie was, mag nu loskomen. Want er is nog iets wat vaak wordt vergeten. Dat jouw eigen kind misschien onbewust ook verantwoordelijkheid voor jou kan gaan dragen.”

[00:07:17.630]
Dit schreef ik dus op Instagram. En precies daarom dacht ik een week na deze post: ik moet hier gewoon een podcast over maken. En misschien herken jij je in deze voorbeelden of voel jij ineens van: Hey, dit gaat over mij. Of over hoe ik leef of hoe ik werk en hoe ik continu maar blijf geven. Blijf dan luisteren, want misschien kan je hier eigenlijk wat van opsteken. En laten we samen maar eens kijken naar de kenmerken van codependency. Want misschien luister je nu mee en dan denk je van: Hey, maar dit gaat over mij! Of misschien herken je het ook bij anderen. En misschien kan je dan ook deze podcast delen met degene die jij kent, waarvan jij vermoedt dat die codependency heeft.

[00:08:09.390]
Maar hoe ontstaat codependency eigenlijk? Codependency ontstaat eigenlijk nooit zomaar. En het is ook geen zwakte of een karakterding, maar het is een overlevingsmechanisme. Iets wat je onbewust gaat doen om liefde, veiligheid of verbinding te behouden. Of je wilt dat heel graag ervaren. En heel vaak begint het in de kindertijd, in een omgeving waarin je emotionele behoeftes niet werden gezien, erkend of vervuld en waarin je te vroeg moest zorgen voor je ouders. En dat zorgde ervoor dat je vaak gewoon niet gezien werd en dat je ook heel vaak afgewezen werd. En je leerde ook dat het niet veilig was om jezelf te zijn. Misschien omdat je ouders emotioneel afwezig waren, of juist onvoorspelbaar, kritisch of veeleisend. En weet je wat het is? Als kind ben je afhankelijk. Je kunt niet zeggen van: Dit klopt niet en ik ga weg. Dus wat ga je doen? Je gaat je aanpassen en je scant voortdurend de stemming van de ander. Je voelt feilloos aan wat nodig is om liefde of goedkeuring te krijgen. En je past je gedrag daarop aan. En misschien was je moeder emotioneel afwezig of was zij emotioneel afhankelijk van jou. En misschien ging je daardoor haar troosten, ondersteunen, haar humeur draaglijk te maken. Vooral ook voor jou natuurlijk. En misschien had je een vader die streng, kritisch of onvoorspelbaar was.

[00:10:06.740]
En ja, dan word je heel vaak braaf, heel erg verantwoordelijk en heel erg alert. En eerlijk gezegd, soms zijn de omstandigheden nog veel rauwer. Ik denk bijvoorbeeld aan een cliënt van mij, bij wie dit al begon vanaf haar kindertijd. Haar moeder was ziek en zij werd veel te jong gebombardeerd tot de moeder in het gezin. Terwijl haar broers en zussen een eigen bed en slaapkamer kregen, kreeg zij echt de plek als verzorgende van het hele gezin. Niet alleen van haar moeder, maar van het hele gezin. Zij had de plek van verzorgende. En buiten dat kreeg ze eigenlijk helemaal geen plek, want zij kreeg ook niet eens een eigen bed of slaapkamer. En ze moest op een matrasje slapen naast het ouderlijk bed. Ze had dus letterlijk geen plek, geen bedding, geen basis. Alleen een onuitgesproken opdracht van zorgen, dragen en functioneren. En dat was eigenlijk haar enige recht van bestaan. En haar systeem kende eigenlijk helemaal niets anders. En ze groeide op, ook met de overtuiging: als ik er mag zijn, dan is dat omdat ik voor anderen zorg en niet omdat ik er ook gewoon mag zijn.

[00:11:31.520]
En dat is best wel heftig en ook heel erg verdrietig natuurlijk. En zo leer je ook als kind van: mijn waarde ligt in wat ik doe en niet in wie ik ben. Je leert dat zorgen, pleasen en aanpassen je veiliger houden dan voelen. Of de ruimte innemen omdat je bestaansrecht hebt. En als je dat jarenlang doet van zorgen, pleasen en aanpassen, dan bouw je ook een identiteit op die gestoeld is op de ander. Op veiligheid zoeken in bevestiging. Of liefde zoeken door dienstbaarheid. Maar ook controle om onvoorspelbaarheid te vermijden. En door dit alles raak je ook vervreemd van jezelf. Want zorgen, pleasen en aanpassen, dat wordt zo vanzelfsprekend dat je eigenlijk op een dag helemaal niet meer weet wie je eigenlijk bent of wat je voelt of wat je nodig hebt. Maar je weet ook niet wat van jou is. En eigenlijk ben je gewoon de dingen gaan doen om er bij te mogen horen. Dus codependency is dus eigenlijk ontstaan uit liefde, loyaliteit en aanpassing op een plek waar jij als kind eigenlijk geen keuze had.

[00:13:19.240]
Maar weet je, lieve luisteraar, dit wil ik heel graag tegen jou zeggen. Je hebt nu wel een keuze om het te gaan herkennen, om te gaan voelen wat van jou is. Om los te komen van wat ooit is ontstaan om liefde te krijgen. Dus om los te komen van al het pleasen, aanpassen, dienen, over je grenzen heen gaan en het zorgende aspect. En als je dit allemaal los gaat laten en als je het gaat herkennen en dat je je realiseert dat je wel een keuze hebt. Nou daar, in die beweging, dan ga je merken dat je van aanpassing naar autonomie gaat. Dat is eigenlijk de eerste kleine stap. En dit gaat ook over bewustwording. Overal waar jij over je grenzen heen gaat, waar je blijft pleasen, zorgen dragen, regelen, verantwoordelijkheden op je neemt die eigenlijk niet van jou zijn. Daar spreekt nog steeds jouw overlevingsmechanisme. Het is het kind dat ooit leerde: Als ik me aanpas, als ik lief ben, als ik voor de ander zorg, dan krijg ik liefde. Dan hoor ik er bij. Dan wordt ik niet afgewezen en dan ben ik veilig. En ik weet uit ervaring met alle vrouwen en ook mannen trouwens, die in mijn traject zitten en die dit ook hebben, codependency, dat dit een hele krachtig mechanisme is. Het heeft jou waarschijnlijk geholpen om op te groeien in een omgeving waar jouw gevoelens, grenzen of behoeften niet werden erkend. Maar dat is niet meer van nu hé? Dat is echt niet meer van nu. Alle plekken waar jij structureel over je grenzen gaat, waar je voelt van: ik wil dit eigenlijk niet, maar je doet het toch. Daar probeert jouw systeem nog steeds liefde en veiligheid te verdienen via een ander. En het wrange is: Je kunt een succesvolle business hebben, een gezin, vrienden, een netwerk. Maar als jouw handelen nog steeds voortkomt uit de overtuiging dat jouw liefde of bestaansrecht verdiend moet worden, dan blijf je eigenlijk geven vanuit leegte. Dan blijf je eigenlijk continu jezelf voorbijlopen.

[00:16:22.290]
Want liefde die je denkt te moeten verdienen, komt nooit echt binnen. En zolang je je eigen behoeftes onderdrukt om die van een ander voorop te stellen, leef je niet vanuit autonomie, maar vanuit oude loyaliteit. En dat is pijnlijk. En je lichaam – en dat is ook de crux – je lichaam weet al zoveel eerder dat het genoeg is. Jouw lichaam weet al lang: ik wil niet meer dragen wat [niet] van mij is. Ik wil rust en ruimte. Ik wil mezelf niet meer kwijt zijn in de ander. Maar weet je, codependency leeft niet alleen in je gedrag. Het leeft ook in je lichaam. En als jij jarenlang over je grenzen heengaat en jezelf structureel wegcijfert. Als je voortdurend bezig bent met wat de ander nodig heeft, dan kan het niet anders dat het zich vastzet in je lijf. En niet alleen dit natuurlijk. Het gaat over onverwerkt ontwikkelingstrauma en generationeel trauma. En wat ooit een emotioneel overlevingsmechanisme was, wordt op den duur een lichamelijk patroon. En dat patroon, dat eist zijn tol.

[00:17:47.870]
En ik zie het heel vaak bij vrouwen in mijn trajecten. En natuurlijk niet bij iedereen, want niet iedereen is hetzelfde. Maar er zijn wel wat opvallende overeenkomsten. Veel van deze vrouwen zijn wat voller en vooral rondom de buik. De buik is vaak hard gespannen. Alsof het lichaam door al die jaren emoties vasthoudt. Maar ook woede wat niet gevoeld of geuit mocht worden. Merendeels hebben ze zo’n lichaamsbouw, zo’n hele harde dikke buik. Maar ik ken ook slanke vrouwen of slanke mannen. Slanke mensen die codependency hebben. Weet je, vaak wordt er gesnoept of gegeten en niet vanuit honger, maar om een leegte te vullen. Een oude, diepgewortelde leegte. Want als je nooit écht gevoed bent met liefde, veiligheid of die emotionele bedding, dan ga je dat ergens anders in zoeken. En vaak is dat in voeding. En dan zie je dat ook op den duur in je lichaam, dat vele snoepen, dat je daar er ook dikker van wordt.

[00:19:15.920]
Maar codependency zorgt vaak ook voor chronische klachten. En dat zijn bijvoorbeeld… Het zijn niet de klachten die zomaar zijn ontstaan. Dokter Sarno, een Amerikaanse arts die zich gespecialiseerd had in chronische ziektes, die zei ook: Onverwerkte emoties, woede (al dan niet ontstaan uit codependency) zorgt voor chronische klachten, zoals bijvoorbeeld spierpijn en stramme spieren, frozen shoulders, pijnlijke knieën of enkels, lage rugklachten ook, vermoeidheid. Ik zie ook heel vaak bij mensen met codependency dat ze een enorme onverklaarbare diepe vermoeidheid hebben. En ze hebben vaak ook bekkeninstabiliteit of spanning in de baarmoeder of bekkengebied. Slaapproblemen ook. Onrustig slapen of niet kunnen herstellen van dat onrustige niet kunnen slapen. Vaak ook last van darmproblemen, opgeblazen gevoel, prikkelbare darmsyndroom of verstopping of diarree. Vaak ook last van chronische hoofdpijn of migraine. Fibromyalgie is vaak pijn zonder duidelijke medische oorzaak. Dit is één van deze klachten. Deze klachten fibromyalgie komt heel vaak voor bij codependency. Reumatische klachten ook en vooral al op jonge leeftijd. En vaak is er ook een immuunsysteem dat eigenlijk niet in balans is en die eigenlijk helemaal uitgeput is geraakt.

[00:21:17.420]
Ik denk bijvoorbeeld ook aan een cliënt, die bij me kwam met een lichaam dat letterlijk op slot zat. Ze had pijn in haar schouders, stijfheid in haar benen, een opgezette buik, heel erg last van haar enkels, van haar handen en de gewrichten. Had ook enorme chronische vermoeidheid en darmklachten. En ze had geleerd te functioneren door door te zetten en eigenlijk ook voor iedereen klaar te staan. Maar haar lijf was er klaar mee. Weet je, haar lichaam zei letterlijk tegen haar: We doen geen stap verder, als jij jezelf blijft negeren. En weet je, lieve luisteraars, dat is wat het lichaam doet, hè? Het lichaam zegt: Ik ben moe van dragen, ik ben moe van zorgen, ik ben moe van het doen alsof alles goed gaat. En het lichaam liegt nooit. Het lichaam draagt jouw geschiedenis, jouw generationele en vroegkinderlijke trauma geschiedenis. En jouw lichaam wil zo graag dat je luistert. En daarom begint heling niet vaak in het hoofd, maar in je lijf. Niet bij nog meer begrijpen, maar gewoon bij weer leren voelen.

[00:22:50.520]
Leren je grenzen te begrenzen en ook leren te ontvangen. Maar ook gewoon leren zijn, zonder dat je eigenlijk iets moet geven. En codependency zie je niet alleen terug in relaties of in je lichaam, maar je ziet het ook in je werk, in je ondernemerschap en in hoe je jezelf laat zien in de wereld. Want die patronen van aanpassen, pleasen, zorgen en grenzen die vervagen. Weet je, die verdwijnen echt niet zodra je gaat werken of een eigen bedrijf start. Ze verschuiven gewoon met je mee en krijgen daardoor eigenlijk een nieuw jasje. En misschien herken je dit wel, dat je te hard werkt, te veel, altijd net iets langer doorgaat dan goed voor je is. Je vindt het lastig om dingen uit handen te geven. Moeite met delegeren, alsof jij de enige bent die het goed kan doen of moet doen. En ondertussen voel jij je steeds een beetje leger worden. Of misschien, en misschien herken je dit ook wel. [Ik moet even verzitten hoor] Misschien herken je dit ook wel, dat je je enorm verantwoordelijk voelt voor het succes van je klanten, je team, je collega’s. Alsof hun resultaat iets zegt over jouw waarde als ondernemer of professional. Alsof jij je moet bewijzen dat je goed genoeg bent door hen te laten slagen.

[00:24:35.950]
Vaak zijn het ook die vrouwen, die vrouwelijke ondernemers, die zich vaak kleiner maken in hun succes. En dat ze niet in hun grootsheid durven te stappen. Misschien willen ze wel, maar ze kunnen hun plek eigenlijk niet innemen. Daar zit heel veel schaamte op. Maar ze maken zichzelf ook kleiner, in hun prijs en hun zichtbaarheid. En ook in hun positie. En wat ik altijd zie is bij de vrouwen met codependency, die in mijn traject zitten, dat zij zich enorm onderwaarderen. Letterlijk en figuurlijk. Omdat ze bang zijn voor afwijzing. Bang dat de ander dan zegt van je vraagt teveel, je bent te zichtbaar, je neemt teveel ruimte in. Eigenlijk in de onderstroom dat ze dan denken van: Jij bent te veel. Wat jij eigenlijk behoort doen is pleasen, zorgen en een verantwoordelijkheid dragen voor een ander.

[00:25:44.250]
En dan is er ook nog iets anders wat ik vaak zie. En dat is misschien ben jij dat wel en heb jij codependency. Dat je altijd beschikbaar bent. Je staat altijd aan voor die ander en je voelt vaak schuld en schaamte als je niet dienstbaar bent. Ik heb een vrouw in mijn traject en tot de dag van vandaag. Nee, sorry, laat ik het zo zeggen. Er zit een vrouw in mijn traject en tot het moment dat zij in mijn traject stapte was zij volledig dienstbaar aan haar vader. En ik heb ook trouwens meerdere keren meegemaakt met vrouwen die codependency hebben, dat of hun vader of hun moeder gedreigd hebben met zelfdoding. Ja, dat is natuurlijk heel heftig voor een jong kind. En je wilt niets anders dan dat je moeder of vader gelukkig is. En daar stel je je dan heel dienstbaar voor op.

[00:26:55.050]
Nou ja, vrije tijd nemen. Dat voelt ook heel erg ongemakkelijk. Iets in jou fluistert dan van: Mag dit wel? Heb ik dit wel verdiend? En uiteindelijk merk je misschien dat je je waarde vooral haalt uit hoe tevreden jouw klanten zijn en hoe goed jij presteert en hoeveel erkenning jij krijgt. En in je ondernemerschap of in je werk ga je vaak over grenzen, alleen maar voor goedkeuring. En dat, dat is codependency. Alles wat ik hier net allemaal heb gezegd over het ondernemerschap of over je werk, deze codependency zit dus verschoven in je werk. En wat ik ook net zei: codependency, ook in het ondernemerschap, het verschuift gewoon met je mee. Altijd maar het geven, zorgen, controleren, aanpassen en jezelf ondertussen steeds meer kwijtraken. Want dat zie ik natuurlijk ook gebeuren. Maar weet je, lieve luisteraar, het hoeft echt niet zo te zijn. Want ook jij kan in je ondernemerschap opnieuw leren kiezen voor jezelf, voor jouw ruimte, voor jouw waarden, maar ook voor jouw stem. Maar bovenal, wat zo ontzettend belangrijk is, ontdek! Ontdek wat jij zo graag wilt.

[00:28:28.060]
Hoe zijn mensen met codependency eigenlijk in relaties? Want vaak geven ze zoveel meer, meer dan ze eigenlijk kunnen. Ze zorgen, dragen, pleasen. Vaak ook zonder dat het gevraagd wordt. Ze voelen zich verantwoordelijk voor het welzijn van de ander, voor de stemming ook, voor de verbinding. Ze passen zich aan. En dit is wat ik zo vaak meemaak. Ze slikken hun behoeftes in. Ze willen geen conflict, geen afwijzing, maar ook geen afstand. Vaak verliezen ze zich in de ander en ze weten op een gegeven moment niet meer: Wat voel ik? Wat wil ik eigenlijk? Ze zijn zo gericht op de ander, dat hun eigen binnenwereld een soort van blinde vlek is geworden. En heel vaak trekken ze partners aan die daar onbewust op leunen en die veel nemen.

[00:29:32.720]
Wat ik ook heel vaak zie met de vrouwen die codependency hebben – en trouwens ook de mannen die codependency hebben – dat ze vaak een narcistisch iemand aantrekken. Nou, daar ga ik nog wel eens een keer een podcast aan wijden, maar voor nu hou ik het even op codependency. Waar het eigenlijk over gaat is dat hun partners ook vaak emotioneel afwezig zijn. En zo herhaalt het oude patroon zich weer.

[00:30:06.330]
Maar weet één ding: het is nooit te laat om jezelf terug te vinden. Om weer contact te maken met jouw eigen behoeften, om ruimte in te nemen. Weet dat, hè? En misschien luister je nu ook en voel je iets van herkenning. En misschien zie je ineens hoe jij je vaak verliest in de ander. Hoe jij je aanpast, zorgt, pleased. En dat je eigenlijk onderweg een stukje van jezelf bent kwijtgeraakt. Sta dan even stil. En niet om te oordelen, maar gewoon om liefdevol te kijken naar dat wat is. En mag ik jou uitnodigen om deze vraag eens zachtjes bij jezelf neer te leggen? Ik zal de vraag dadelijk benoemen en schrijf het maar eens op. Die vraag die ik zo op ga zeggen, schrijf deze maar eens voor jezelf op en stel deze vraag dan eens aan jezelf. Oké, daar komt ie. Waar in mijn leven ben ik mezelf gaan verlaten om erbij te horen? Waar ben ik nog steeds bezig met zorgen, pleasen of aanpassen, omdat ik bang ben om liefde te verliezen. En wat zou er dan gebeuren als ik weer een klein stukje van mezelf zou terughalen? En adem daar maar eens naartoe. En je hoeft niets op te lossen voor nu. Maar durf het wel te voelen.

[00:31:57.040]
Want precies daar begint de weg terug naar jezelf en terug naar autonomie. En de beweging van codependency naar autonomie, dat is natuurlijk geen rechte lijn. Het is ook geen quick fix of methode. Het is een proces van thuiskomen bij jezelf. Laag voor laag. Stap voor stap. En dat begint niet. Ik zei het al eerder, het begint niet in je hoofd. Maar dat begint in je lichaam. Het start om naar je verleden toe te gaan. Om het vroegkinderlijke trauma te ontwortelen en te helen. Het besef hoe je jeugd is geweest. Vaak, dat zie ik ook bij mensen in mijn traject, zijn ze zo enorm loyaal. Heel vaak hoor ik dan: Debbie, Ik besef nu hoe erg mijn jeugd is geweest, maar door loyaliteit wilde ik mijn ouders altijd steunen. Dus we hoeven geen oordeel te hebben. Maar je mag beseffen hoe je jeugd is geweest. En probeer dan, als je even voelt van oké, hoe je jeugd daadwerkelijk is geweest, om even geen schuld en schaamte te voelen.

[00:33:13.550]
En autonomie vraagt niet om harder je best te doen. Het vraagt om dat je gaat vertragen. Dat je gaat voelen. Dat je leert luisteren naar de signalen van je lijf, ook als ze ongemakkelijk zijn. Het begint met het herkennen van waar jij jezelf nog weggeeft, waar je op de automatische piloot ja zegt, terwijl je eigenlijk nee voelt. Waar je zorgt, zonder oprechte afstemming. Waar je ook je kleiner maakt, je inhoudt of je aanpast omdat je bang bent om afgewezen te worden. Eigenlijk. Autonomie gaat over terugkomen bij jouw grens, bij jouw ruimte en wie jij echt ten diepste bent. En niet vanuit strijd, maar gewoon vanuit stevigheid. En in het dagelijks leven betekent dat misschien dat je voor het eerst durft te zeggen van: Ik wil dit niet. Of dat je jezelf toelaat om te rusten zonder schuldgevoel. Dat je oefent met ontvangen zonder meteen iets terug te willen geven. Of dat jij je eigen behoeftes serieus neemt, ook als een ander daar iets van vindt. Dat je je prijs verhoogt. Niet omdat het moet, maar omdat het klopt dan.

[00:34:49.350]
En dat je niet langer wacht op goedkeuring van buitenaf. En ja, tuurlijk. Dat voelt soms ook onwennig, spannend en héél erg ongemakkelijk. Maar het is oefenen. Want alles in jou is gewend om die veiligheid buiten jezelf te zoeken. Maar weet je, hoe vaker je kiest voor jouw waarheid, hoe veiliger het in jou gaat voelen en hoe rustiger je systeem wordt en hoe steviger je gaat staan. En hoe zachter je wordt voor jezelf. En autonomie gaat niet over onafhankelijk zijn van alles en iedereen. Nee, het gaat over afhankelijk zijn van dat wat waar is in jou. Jouw waarheid, jouw ritme en jouw bedding. Vanuit daaruit verbinden en vanuit daaruit ondernemen en vanuit daaruit liefhebben.

[00:35:56.470]
En misschien vraag je je nu af: Maar hoe dan? Hoe ontdoe je jezelf van codependency? Hoe ga je van overleven naar echt leven? En hoe ervaar je een Rijk Leven? Alleen en voor jezelf. Een leven vol liefde, geluk, gezondheid, succes en welvaart. Want jij mag rijkdom ervaren op alle vlakken van je leven, want dat is echt jouw geboorterecht. Maar het vraagt natuurlijk wel iets van je en dat is: het vraagt om een keuze. De keuze om een grens te stellen, om te zeggen: Tot hier en niet verder. En niet omdat je hard bent of egoïstisch, maar omdat je gewoon vrij wilt zijn. Omdat je voluit wilt leven. Gewoon omdat je jezelf een rijk leven gunt. En echt, geloof me, je bent het waard. Niet later. Niet als je eerst nog van alles hebt bewezen, maar gewoon nu. En weet dat een moederwond in 80% van de gevallen aan de basis ligt van codependency. En dat codependency bijna altijd van generatie op generatie wordt doorgegeven. En het begint al vaak in de baarmoeder. Een baby voelt of haar moeder emotioneel beschikbaar is. Zij voelt of haar moeder gelukkig is of niet. En omdat een baby niet zonder haar moeder kan, ontstaat er een reflex van: dan zorg ik wel voor jou, mama. En daar, op die allereerste plek begint vaak die aanpassing, het pleasen en het zorgen.

[00:37:52.180]
Niet omdat je dat wilt als kind, maar gewoon omdat het moet vanuit overleving. En dat patroon nestelt zich gewoon heel erg diep in je systeem. En het herhaalt zich. In relaties, maar ook in je werk, in je vriendschappen, in het moederschap. Tot jij besluit om het echt anders te gaan doen. En dat vraagt moed. Moed om terug te kijken. Dat je moed hebt om je ontwikkelingstrauma in kaart te brengen. Om te voelen waar je jezelf bent kwijtgeraakt. Maar ook om oude conditioneringen te ontwortelen, te helen en te herschrijven. Conditioneringen zoals: Als ik voor mezelf kies, doe ik anderen pijn. Of ik moet nuttig zijn om liefde te verdienen. Zorg maar eerst voor de ander, dan komt er misschien iets voor mij. Of mijn behoeften zijn te veel. En als ik loslaat, verlies ik controle en liefde. En die overtuigingen, hè, die zitten niet alleen in je hoofd, in je brein, maar ook in je lijf. In je zenuwstelsel, in je cellulaire geheugen. Daar waar trauma eigenlijk heeft vastgezet.

[00:39:20.510]
En daar mag het dus ook weer loskomen. Dus het gaat niet over jezelf herprogrammeren. Nee, het gaat echt over voelen, zenuwstelsel leren reguleren, je eigen ritme terugvinden, je lichaam herinneren, je lichaam helpen herinneren dat het veilig is om jezelf te zijn. En dat is wat ik allemaal doe in mijn trajecten. We werken niet alleen maar met woorden, maar met alles wat jij bent. Met je lichaam, je zenuwstelsel, je innerlijke delen, je innerlijk kind, je energie, je cellulaire geheugen. Zodat je niet langer hoeft te overleven, maar eindelijk kunt gaan leven. En vooral ook een mooi, rijk leven. En dat je vooral kunt gaan leven. En dan ook een mooi rijk leven, vol met mooie momenten en herinneringen, waar je op terug kunt kijken met vervulling en tevredenheid en met gedachten van: Ik ben het waard. Rijker kun je het gewoon niet voor jezelf maken. Heb op je sterfbed nooit spijt dat je nooit volledig geleefd hebt, want je bent hier niet om klein te blijven. Je bent hier om gewoon een mooi rijk leven te hebben.

[00:40:50.210]
En voel je na het luisteren van: Hee, dit gaat over mij. Weet dan dat je niet alleen bent en dat je welkom bent in mijn wereld en in mijn trajecten. In de bedding waarin jij niet hoeft te zorgen, maar dat je maar eens een keer mag ontvangen. En als deze aflevering je raakte of je kent iemand met codependency, deel deze podcast dan gerust met iemand die dit ook mag horen. Want hoe meer vrouwen zichzelf bevrijden van oude patronen, hoe lichter het wordt. Voor ons, voor anderen, maar ook voor de generaties na ons. En wil je dieper werken aan jouw codependency, jouw moederwond of jouw ontwikkelingstrauma? Kijk dan op Instagram. Ik deel daar heel veel inspiratie, maar ook op LinkedIn. Gewoon onder mijn naam Debbie Bernasco of kijk op mijn website www.debbiebernasco.nl. Gun jezelf dat rijke leven, want je bent het waard. Echt.

[00:42:08.550]
Nou lieve luisteraars, we zijn gekomen aan het einde van mijn podcast in Saint-Tropez. Ik hoop dat ik jouw geïnspireerd heb en je weet me te vinden. En tot de volgende podcast.