In deze podcast neem ik je mee in een zelftest om te ontdekken of jij misschien een vermijdende gehechtheid hebt. Samen verkennen we wat deze hechtingsstijl betekent voor jouw leven, relaties en zelfs je business.
Ik leg uit hoe een vermijdende hechtingsstijl vaak leidt tot een reactieve onafhankelijkheid, dat bekende gevoel van “Ik doe het zelf wel.” We gaan ook dieper in op waarom dissociatie zo comfortabel kan aanvoelen voor mensen met deze stijl – en waarom dat een belangrijke rol speelt.
Mensen met een vermijdende gehechtheid ontwikkelen onbewust strategieën om partners en anderen op afstand te houden. Maar wat gebeurt er eigenlijk als we steeds meer onthechten van anderen? We raken dan ook onthecht van onszelf, van ons lichaam en van de wereld om ons heen. Dat brengt vaak een diep gevoel van eenzaamheid en disconnectie met zich mee.
Ook beantwoord ik een mooie vraag van een trouwe luisteraar: “Wat is het grote verschil tussen een moederwond en een vaderwond?” Dit gesprek brengt meer helderheid in hoe onze jeugd ons vandaag nog beïnvloedt – en hoe we kunnen beginnen met helen.
Ik nodig je uit om met me mee te luisteren en te ontdekken hoe je stap voor stap weer kunt verbinden – met jezelf, je relaties, en het leven om je heen.
Herken je jezelf in deze patronen en wil je meer weten over hoe je los kunt komen van vroegkinderlijk en generationeel trauma? Mijn Rijk Leven traject helpt je de blokkades te ontwortelen die liefde, geluk, gezondheid, succes en welvaart in de weg staan. Neem contact met me op en ontdek hoe jij jouw leven kunt transformeren. Ik kijk ernaar uit om je te spreken!
Klik hierboven om naar de podcastaflevering te luisteren. Je kan deze ook vinden via je favoriete podcastapp. Een transcriptie van de podcast is ook hieronder beschikbaar.
Als je vragen hebt over deze aflevering, stel ze dan hieronder. Ik beantwoord ze graag voor je.
Groetjes,
Debbie Bernasco
[00:00:00.550]
Vandaag in mijn nieuwe podcast, ga ik het hebben over de vermijdende gehechtheid. En voordat ik daar dieper op inga, want misschien kun je het al horen, dat deze podcast een beetje blikkerig overkomt. Mijn excuus: ik zit nu naast mijn podcaststudio en op één of andere manier weigert mijn podcaststudio een mooie podcast te maken. Nou sterker nog, hij produceert helemaal geen geluid. En ik had zoiets van: ik kan wachten tot morgen of overmorgen dat mijn podcaststudio het weer doet. Maar aan de andere kant had ik ook wel zoiets van dat ik heel graag deze podcast voor jullie wilde maken. Dus ik hoop dat jullie door de blikkerigheid heen kunnen luisteren en dat het met een liefdevol hart is gemaakt en dat ik jullie heel graag een mooie podcast wilde maken met waardevolle content.
[00:01:19.010]
Wat ik ook nog even wilde aanhalen, dat is dat ik een vraag heb gekregen van Clara van Es. Zij mailde mij een vraag. En ik moet hem even erbij pakken. Zij mailde mij de vraag: Wat is het grote verschil tussen de moeder en de vaderwond? Nou, deze ga ik voor Clara beantwoorden, dus ook voor jullie. En dan pak ik eigenlijk weer terug naar de vermijdende gehechtheid, want daar gaat deze podcast over.
[00:01:53.660]
Als we even kijken naar de moederwond en het woord zegt het al, dan draait het eigenlijk het eigenlijk om de relatie met je moeder. De moederwond kan ontstaan in de baarmoeder of in de vroege kindertijd. En onze moeder is onze eerste primaire hechtingspersoon en zij behoort ons veiligheid, liefde, koestering en warmte te geven. En zij dient daarin emotioneel aanwezig te zijn. Dus als je moeder niet beschikbaar was of is, dan is de kans heel erg groot dat zij enorm heeft geworsteld met haar eigen onverwerkte trauma’s. En dat, dat kan weer leiden tot vroegkinderlijk trauma bij jou. En hier zie je het aspect ook, want ik zeg heel vaak dat generationeel trauma en vroegkinderlijk trauma, dat kan je eigenlijk niet van elkaar scheiden. Want als we even kijken naar jouw moeder en als we het ook hebben over hechtingstrauma, dan gaat dat vaak op moeder en dochter, moeder en dochter en moeder en dochter. Hechtingstrauma is al een trauma an sich, maar doordat de moeder zelf getraumatiseerd is, kan dat dus leiden naar emotioneel onbeschikbaarheid, maar ook tot erger gedrag, zoals kleineren of alcoholisme, verwaarlozing. En misschien kan jij het rijtje voor jezelf aanvullen, wat er eigenlijk allemaal bij jou heeft afgespeeld.
[00:03:32.400]
De moederwond leidt eigenlijk, daar zit het grote verschil in, dat leidt meer tot bewuste innerlijke pijn, zoals gevoelens van er niet toe doen, of onwaardigheid, moeite met ontvangen of zelfopoffering. Maar vooral ook de overtuiging en dat zie je keer op keer bij vrouwen die een moederwond hebben. En het is ook iets wat de moeder overdraagt aan het kind. En dat is toch ook wel de overtuiging: Ik ben het niet waard. En dat ze vaak ook geen bestaansrecht voelen, want de moeder voelde al geen bestaansrecht door haar eigen onverwerkte trauma’s en ook omdat haar eigen moeder, die ook weer getraumatiseerd was, haar ook geen bestaansrecht kon geven. En ik had het er net al over: een moeder dient haar kind te koesteren, warmte te geven, liefde te geven, dient ook te binden met het kind, te hechten. En daardoor krijgt een kind recht van bestaan. Die voelt: Ik doe er toe. Ik mag bestaan en ik ben belangrijk. En vaak dus, door haar eigen traumatisering, kan ze dus niet op een goede manier hechten met haar kind. Maar ja, dat leidt wel tot impactvolle, verdrietige dingen eigenlijk. Als we even kijken naar de vaderwond, dan is vaak…
[00:05:13.610]
Als eens kijken naar de vader, dan is de vader ook vaak getraumatiseerd door z’n eigen vader. En dan kan hij gedrag vertonen, zoals afwezigheid, maar ook heel erg streng en emotioneel kouder of passiviteit. En dit, bij de moederwond dan voel je de pijn van binnen, maar het grote verschil eigenlijk is dat dit over het externe gaat. En je voelt dan ook vaak geen richting omdat je vader emotioneel er niet was, om je te begeleiden of je te ondersteunen in je keuzes. En bij de vaderwond raakt de pijn meer in de buitenwereld. Hoe je jezelf neerzet, actie onderneemt en je plek inneemt in de wereld. En vaak zijn de mensen die een vaderwond hebben, heel erg prestatie gericht. Ze staan heel erg aan, hebben moeite met rust nemen. We leven enorm vanuit adrenaline, zijn ook heel erg doelgericht, altijd in beweging, in die actie. En in de onderstroom gaat het vaak over erkenning. Ook al leeft je vader niet meer, het gaat over erkenning. En als we kijken in het ondernemerschap, dan zijn het vaak de vrouwen of mannen die heel erg presteren die de erkenning halen. Dat zie je ook vaak bij grote online ondernemers die de erkenning eigenlijk halen uit het grote online succes.
[00:06:54.370]
En ze kunnen ook vaak niet tevreden zijn. Er moet continu meer, meer en meer en meer zijn. En waarom is dat meer, meer en meer? Omdat zij geen vervulling van binnen voelen, omdat zij iets missen en dat is toch wel zelfliefde en die erkenning. Maar als we kijken naar iemand in loondienst, gaat het ook vaak over erkenning, prestatie, heel erg carrière gericht. En wat je ook wel ziet bij bij de mensen, en dan heb ik het over de ondernemer die steeds meer en meer en meer en meer wilt en niet eens vanuit haar zielsmissie, of vanuit haar gedrevenheid om mensen te helpen. Maar meer, wat ik al zei vanuit die erkenning en haar of hem, of zijn bestaansrecht, daaruit te halen. Dat zij meer verbonden zijn met de doelen en met de prestaties en de erkenning, dan met hun geliefdes. En dat geldt ook voor iemand met een loondienst, die is zo op de carrière gericht, die kan alleen maar in doelen denken en dan is het doel behaald en dan moet het volgende doel behaald worden. En dat is ook weer dat meer, meer en meer. En dat komt dus door geen innerlijke vervulling.
[00:08:29.630]
Oké, Dus bij de vaderwond gaat het over de erkenning en dan zie je dat het meer in het externe afspeelt en bij de moederwond gaat het meer over de innerlijke pijn. En dat wilt niet zeggen dat als iemand een vaderwond heeft, dat zij of hij geen innerlijke pijn voelt. Dat zal in het hele, hele, hele diep onderbewust op hele diepe lagen wel zo zijn, maar diegene leidt zich af door de prestaties wat diegene allemaal wilt bereiken. Dus die gaat niet naar z’n gevoel toe of zij gaat niet naar haar gevoel toe, want dat is eigenlijk geblokkeerd door alle prestaties en door het hele tijd aanstaan. Eigenlijk door het wegbewegen van de pijn en de emoties en wat diegene eigenlijk ten diepste voelt op hele diepe lagen. Oké, dit was even een kort. Ja, is dit een kort antwoord? Nou ja, laat ik zeggen dit was even een antwoord voor wat betreft het verschil tussen de moeder en de vaderwond. Oké, de vermijdende hechtingsstijl, want daar gaat deze nieuwe podcast over. Als we geluk hebben, worden we geboren in een gezin waar waar veilig gehechtheid heerst. Zo niet, dan hebben we eigenlijk geen andere keuze dan ons aanpassen aan de beperkingen van onze ouders of onze verzorgers.
[00:10:14.700]
Want je kan ook geadopteerd zijn. En wat we dan gaan doen is dat we ons gaan aanpassen op een manier waardoor het eigenlijk het beste tegemoet komt aan onze natuurlijke gehechtheidsbehoefte. Zelfs als dat paradoxaal genoeg betekent dat we onze behoefte aan verbondenheid moeten afsluiten. Oké, laten we eens kijken en dit is een soort van een zelftestje of jij last hebt van een vermijdende gehechtheid. Ik ga je wat vragen stellen en je hoeft alleen maar voor jezelf met ja of nee te beantwoorden. Oké, hier komen de vragen:
[00:10:59.940]
Heb jij moeite met hechte relaties? Dan mag je antwoorden met ja of nee. Vraag twee is: Zorgt nabijheid ervoor dat je daarna afstand neemt? Zorgt nabijheid ervoor dat je daarna heel snel afstand neemt, dat je een soort van ongemakkelijkheid of weerstand voelt. Is dat een ja of een nee? En vraag drie is: Vind je het moeilijk om je samen met je partner te ontspannen in je intieme relatie? Nou, beantwoord maar met ja of nee. Vraag vier is: voel je bevriezing als andere mensen je fysiek willen aanraken? Ja of nee? Vraag vijf is: hoe moeilijk is het voor jou om toenadering te zoeken en om hulp te vragen?
[00:11:58.910]
Nou, nu ik deze vraag stel, kan je deze natuurlijk helemaal niet met ja of nee beantwoorden. Die kan je beantwoorden met moeilijk of niet moeilijk. Oké, zesde vraag is: kost het moeite om te beseffen wat je nodig hebt of daarom te vragen? Ja of nee? Vind je het lastig om oogcontact te houden? Ja of nee? En vraag acht is: vind jij carrière of werk belangrijker dan persoonlijke relaties? Misschien ben je wel een workaholic. Ja of nee? En vraag negen: kijk je liever Netflix dan dat je relaties moet onderhouden? Als merendeels van de antwoorden ja zijn en laten we zeggen: zeker zes ja’s van de negen. En dat je op de vraag … En dan draai ik even de vraag op, die had ik opgeschreven. Van hoe moeilijk is het voor je om toenadering te zoeken of om hulp te vragen? Als je daarbij geantwoord hebt: Ja, dat is moeilijk. Laten we dat maar zeggen dat dat een ja dan is. En overall op de negen vragen, als je dan zes ja’s hebt, dan kan je wel stellen dat je een vermijdende hechtheid hebt. Ik zit me trouwens ook net te bedenken dat je deze vragen, die ik net allemaal heb opgenoemd, dat je deze kunt opschrijven en dat je deze vragen ook kunt stellen aan je partner.
[00:13:46.520]
En wat je ook zou kunnen doen, en daar merk je ook vaak in of je een vermijdende hechtingsstijl hebt. En dit kan je met je partner doen. En ga maar eens vier meter van elkaar afstaan en vraag of je man of vrouw, of hij of zij, rustig naar je toe wilt lopen. En mag ook snel, dus rustig of snel. Wat voel jij dan in je lichaam? Voel je dan bevriezing? Of dat je zoiets hebt van: Dit voelt heel erg bedreigend. Kijk, want eigenlijk, als je een veilige hechting hebt had, dan mag je partner gewoon rustig naar je toe lopen tot zij of hij eigenlijk niet meer kan, dat zij of hij jou helemaal aanraakt, zij of hij de armen om jou heen slaan. Maar als je voelt bij één of twee meter afstand van jou, dat je bevriest of dat je weerstand voelt of je voelt onveiligheid, dan kan je stellen dat je een vermijdende hechtingsstijl hebt. Als we even kijken hoe een vermijdende hechtingsstijl kan ontstaan, dan gaat het vaak over een gebrek aan aanwezigheid van de ouders. Zelfs als je ouders thuis waren, dan kan het toch nog zo voelen dat zij niet aanwezig waren.
[00:15:17.080]
Dan waren je ouders psychisch en emotioneel afstandelijk. Het kan ook gaan over de ontbrekende aanraking. En helaas zijn er te veel kinderen opgegroeid zonder aangeraakt te worden. En kinderen kunnen wel functioneel aangeraakt worden, maar ik heb het echt over met liefde, met warmte, met koestering en met aanwezigheid aangeraakt worden. En de kinderen van toen, die nu zo 40 of 40, 60 jaar zijn, hun ouders hebben geleerd om functioneel aan te raken. Alleen helpen met een neus snuiten of met aan-en uitkleden, of een kind wassen, of een kind voeden, of een luier verschonen. En misschien herken je het wel, dat je ouders je alleen maar functioneel hebben aangeraakt. En vaak hebben deze mensen, deze volwassenen, vaak een enorme huidhonger. Die willen heel graag aangeraakt worden door een partner of door vrienden of door hun kinderen. Zij willen gewoon die warmte heel graag voelen wat ze eigenlijk vroeger niet van hun ouders hebben gehad. Als we het weer hebben over hoe kan die vermijdende hechtingsstijl ontstaan? Dat kan dus ook door emotionele verwaarlozing. En dat ontstaat eigenlijk als ouders of verzorgers niet gevoelig zijn voor de emotionele behoeftes van hun kinderen. En dan gaat het eigenlijk over dat jij toen als kind eigenlijk niet op tijd of helemaal geen respons hebt gehad op jouw emotionele koestering die jij zo graag wilde hebben van jouw moeder of vader.
[00:17:24.040]
We kunnen ook nog spreken over expressieve dissonantie. Ouders kunnen dan gezichtsuitdrukkingen vertonen die eigenlijk niet passen bij hun emotionele toestand. Bijvoorbeeld glimlachen als ze boos of verdrietig zijn. En we hebben natuurlijk ook nog de afwijzing. Helaas krijgen… Ja, en dat is nog steeds zo. Alhoewel ik toch denk dat het veel minder is dan vroeger. Bij onze ouders die zo gewend waren om functioneel aanwezig te zijn voor hun kinderen. Want dat krijgen zij natuurlijk ook maar mee, van hun ouders. En vergeet ook niet met de wederopbouw na de oorlog, dat er eigenlijk geen tijd geen plaats was om veel liefde en koestering te geven, want de economie moest ook opgebouwd worden. Dus onze generatie, van 40 tot en met 60, hebben daardoor ook veel afwijzing gekregen van hun ouders. En wat ook is, en dat speelt ook heel erg, als er onderbroken betrokkenheid was bij de ouders. En dat gaat er over dat in sommige gevallen kunnen kinderen bij hun ouders geen responsen van veilige gehechtheid stimuleren. Bijvoorbeeld, om even een voorbeeld te noemen. Als de moeder tijdens of na de bevalling overlijdt en de vader moet de rol overnemen terwijl hij ontzettend verdrietig is, dan kan zo’n een kindje die eigenlijk respons wilt van een veilige gehechtheid.
[00:19:19.650]
Dus een kindje wilt dat stimuleren, dan in dit geval bij de vader en die krijgt dat dan niet terug. Met dit alles gezegd hebbende, wat ons als kind overkomt, we passen ons aan aan onze ouders of verzorgers. En nogmaals, verzorgers als de ouders, dat je opgevoedt bent door je opa of je oma, of door een stiefmoeder. Er zijn allerlei situaties te bedenken dat het zo was dat er… Ja dat er één van de ouders jou niet kon verzorgen of bij de ouders en dat je dan verzorgers krijgt. Bijvoorbeeld in de vorm van een pleegouders of een opa en een oma. Door onze interactie met onze ouders of verzorgers, dan is het zo dat we eigenlijk op hun zenuwstelsel internaliseren. En dat hebben we nodig om ons veilig te voelen, om ons te verbinden met onze ouders. En eigenlijk vanaf daar al zorgt het ervoor dat als je geboren wordt en wij, jij en ik, gaan op het zenuwstelsel van onze moeder internaliseren, dat daar eigenlijk het zaadje wordt geplant voor de hechting, maar ook voor al onze verdere relaties die wij eigenlijk gaan opbouwen. Want dat heeft natuurlijk allemaal met hechting te maken. Als we toenadering zoeken en te maken krijgen met verwaarlozing of afwijzing, is het begrijpelijk dat wij ons hechtingsgedrag verminderen naar onze moeder toe of naar onze vader toe.
[00:21:19.030]
En later, als we ouder worden, dat we uit verbinding gaan met anderen. En als onze ouders niet met adequate responsen tegemoet komen aan onze emotionele behoeftes, is het natuurlijk begrijpelijk dat we steeds meer op onszelf terugvallen. En eigenlijk worden we dan reactief autonoom. Vaak als ik met coachees werk, die kampen met een moederwond. En ik expliciet zeg ik ook moederwond omdat deze meer voorkomt dan de vaderwond omdat, ik zei het al eerder, onze moeder is onze eerste primaire hechtingspersoon en die kan er gewoon voor zorgen dat wij emotioneel gewond kunnen raken en dat wij een hechtingstrauma kunnen krijgen. Dat startte eigenlijk bij onze moeder. Zelf werk ik op hele diepe lagen, waarbij verdrongen herinneringen weer zichtbaar worden of weer in de aanwezigheid komen van het bewustzijn. En dan hoor ik altijd in de trant van: Ja, jeetje, ik heb toen en toen een kindsbesluit gemaakt van: Laat maar. Ik krijg van jou niet wat ik nodig heb en ik wil deze pijn, verdriet en teleurstelling niet meer voelen. En dan gaan zij zich eigenlijk afsluiten van hun gevoel, maar ze maken ook dat besluit van: Ik doe het zelf wel. Ik doe het wel alleen.
[00:23:06.950]
En dat is dus reactief autonoom. En dit is natuurlijk wel een overlevingsstrategie, die je als kind enorm heeft geholpen, maar wat je uit verbinding brengt met jezelf en dus ook met anderen. Vaak bij deze mensen is er ook een heel diep verlangen om te verbinden, maar dan dienen ze wel dat autonome stuk te verminderen. En vaak, en dat vind ik heel erg mooi dat ik dat mag aanschouwen, dat vroeg of laat in mijn Rijk Leven Coachingstraject, dat ze voelen dat ze mogen leunen op een ander en dat zij mogen uitreiken naar een ander en dat ze ook hulp mogen vragen en dat ze dat allemaal niet alleen hoeft te doen. Want wat wel is natuurlijk, dat besluit om het alleen te doen omdat je niet kan steunen op je moeder of op je vader, maakt natuurlijk wel enorm eenzaam en het verhardt jou natuurlijk ook, want het is een overleving waar je al je gevoelens eigenlijk afsluit en dat je gewoon ervoor gaat. En als je je gevoelens afsluit en je leeft met een gesloten hart, met een soort van die hardheid terecht. En dat is ook wat ik vaak meemaak, dat al mijn coachees, die willen eigenlijk helemaal niet in die hardheid komen.
[00:24:41.320]
Een diep verlangen is eigenlijk verbinding en met een open hart leven. Ja, samen te kunnen genieten van het leven. We hebben maar één leven. En het is ook goed om op jezelf terug te kunnen vallen als je volwassen bent. Maar als je dat als jong kind hebt moeten doen, is dat een hele andere zaak. En als je vanuit daar de overtuiging hebt gecreëerd: Ik doe het wel alleen, dan durf je vaak later als volwassene niet meer te leunen omdat je dat eigenlijk niet vertrouwt, omdat je dat niet hebt gekregen van je moeder of van je vader. En je hoort, ik zeg elke keer vader als tweede persoon omdat je moeder de eerste hechtingspersoon is. Dus waar het eigenlijk over gaat, is je durft jezelf niet meer te geven, want dat heb je als kind gedaan. Je wilde je aan je moeder geven. Je wilde liefde aan haar tonen en je wilde heel graag dat ze jou zag of begreep. Maar je werd afgewezen helaas. En daardoor durf jezelf dus niet meer te geven, maar je durft jezelf ook niet meer toe te staan, om jezelf kwetsbaar te stellen, tegenover anderen. En als we vermijdend zijn, als we die vermijdende gehechtheid hebben, en dat zie ik ook vaak bij mijn coachees, dan hebben ze echt een heel diep verlangen naar verbondenheid.
[00:26:20.870]
Als we een vermijdende gehechtheid hebben, dan zijn we eigenlijk onthecht geraakt van ons verlangen naar verbondenheid. Maar dat betekent echter niet dat we onder de oppervlakte geen verlangens hebben naar verbondenheid en nabijheid. Alleen het onderbewuste voelt vaak angst of vindt het eigenlijk een heel groot risico om zich bloot te geven aan de ander. En dat gaat dus over die kwetsbaarheid. Oké, hoe ziet er eigenlijk een vermijdende gehechtheid eruit? Ja, het is vaak afstandelijk, een leven vaak in een eigen wereldje. Ongevoelig, weinig empathisch, vaak afwerend, kil. Het is ook vaak de harde werker, vaak ook een workaholic. Maar wat ze ook vaak hebben is dat zij zich niet richten op een partner, maar wel kunnen richten op een hobby, wat extreem belangrijk voor hun is. Of ze vinden het, en misschien heb jij dat ook wel, dat dat je makkelijker contact maakt met een hond. Of dat je jezelf helemaal kan verliezen in een hobby. Dus dat is eigenlijk een beetje hoe een vermijdende gehechtheid er uitziet. Want ook even als we het hebben over die hobby, daar kan je jezelf aan geven, want daar wordt eigenlijk ook niets van jou verwacht.
[00:27:53.870]
Oké, laten we samen eens kijken waarop een vermijdende aanpassing zich eigenlijk manifesteert. Je ziet het eigenlijk terug in relationeel ongemak. En dat is begrijpelijk. Want als we uit verbinding met onszelf zijn, dan raken we dat ook met de anderen. We doen dingen liever zelf, in plaats van hulp vragen, moeite hebben om samen te werken. Je werkt heel graag alleen. Maar je hebt ook vaak moeite om leiding te geven, want dat snap je vaak niet zo goed. Want je snapt eigenlijk niet hoe mensen in elkaar zitten. Vaak is het ook zo dat je jezelf verliest in allerlei projecten. Vaak zie je dat dat er bijvoorbeeld een obsessie is voor iets. Voor de ene keer voor mooie auto’s, dan weer het duiken. Of je hebt in je werk weer iets nieuws bedacht waar je met je volledige aandacht je helemaal opricht. Of dan is het weer kleding of je hebt een obsessie om van je bedrijf een groot succes te maken. Maar wat ik ook vaak zie bij ondernemers, is dat ze het moeilijk vinden om geld te vragen voor hun diensten. En dit gaat niet alleen over een lage eigenwaarde of een negatief zelfbeeld. Dit gaat over je verbinden met een ander. Maar dat hebben vaak ondernemers niet door. Want de investering wat een ondernemer naar een klant vraagt, gaat over een uitruil.
[00:29:35.290]
Je investeert in mijn kennis of product en dan krijg je mijn kennis of product. En tot zover gaat het dan goed. Maar bij zo’n uitruil gaat het niet alleen over kennis en het product. Nee, het gaat ook over jou als persoon. En een klant van jou, die wilt verbinding met jou maken. Dus jij hebt een dienst of product, de investering, dat is de uitruil. En voor die uitruil wilt een klant jouw kennis en kunde, maar die wilt ook jouw verbinding. Klanten van nu, die willen echt verbinding met degene met wie ze eigenlijk samenwerken. Dus het gaat er eigenlijk over dat jouw klant wilt bij zijn investering jouw kennis en kunde of product, maar wilt ook jou erbij hebben. En daar waar verbinding is, of het nou in een klantrelatie is, of een vriendschap, of man en vrouw, dat schept een verwachting. En mensen met een vermijdende hechtingsstijl, die zijn daar heel vaak bang voor, dat ze aan een verwachting moeten voldoen. En dat gaat eigenlijk weer terug naar je pre-verbale tijd, waar je afstemming probeerde te zoeken met je moeder en zij reageerden niet terug op jouw behoeftes. Dat gaat echt way, way, way back.
[00:31:08.040]
En dit gaat over gevoelsherinneringen. Dit kan je zelfs eigenlijk niet rationeel herinneren. Maar jouw lichaam, het cellulaire lichaamsgeheugen, die gaat terug naar je preverbale tijd, waarop die afstemming, die jij probeerde te zoeken met jouw moeder, dat zij daar eigenlijk niet op reageerde. Dus je reikte uit naar je moeder, maar ze reageert niet. Nu wilt een klant met jou werken en zij stemt zich af op jou. Maar dat ben je niet gewend. Je weet dan niet wat zij van jou verwacht en of jij dat eigenlijk allemaal kan waarmaken. En dat hoort natuurlijk allemaal bij die investering, de uitruil van verbinding en dat een klant contact met jou wilt. En zo kan ik nog een tal van voorbeelden noemen. Personen met vermijdende hechtingsstijl, zullen dus eigenlijk ook niet zo snel hulp vragen omdat zij, en misschien ben jij dat ook wel, niet verwachten dat anderen voor hun klaarstaan.
[00:32:22.680]
Dus mijn eerlijke vraag aan jou ook is: kan jij hulp vragen? Kan jij hulp vragen zeggen aan je geliefde of aan een vriendin? Durf je dat? Dus durf jij uit te reiken en te hopen dat anderen jouw behoeftes vervullen. Waarom zullen ze dus ook niet zo snel hulp vragen?
[00:32:49.120]
Omdat in onze impliciete geheugen en voor de mensen die niet weten wat impliciet geheugen is, dat gaat over geen bewust geheugen. En dan hebben we het over gevoelsherinneringen die in het lichaam zijn opgeslagen in jouw pre-verbale tijd. Maar goed, ons impliciete geheugen, laat ons dan voelen dat nabijheid of uitreiken naar je moeder, dat was toen geen goede ervaring. En dat triggert dus elke keer dat als jij samen met iemand bent, en dat kan in jouw relatie zijn, dat dat jij niet durft uit te reiken omdat dat heel erg kwetsbaar aanvoelt. Omdat jouw moeder jou daarin totaal niet heeft gezien, of misschien jou wel opzij heeft geduwd, of jou daarin gewoon verwaarloosd heeft. De vermijdende hechtingsstijl, dat zorgt er eigenlijk voor dat een deel van ons is afgesloten omdat we op jongere leeftijd niet genoeg of prettige, koesterende verbondenheid hebben gekend. Vooral in de eerste paar jaar van ons leven. Als iemand met vermijdende gehechtheid, laten we het eens over jou hebben. Als jij met jouw vermijdende gehechtheid je wilt openstellen in jouw relatie, dan kan dat heel erg kwetsbaar voelen. En dat triggert eigenlijk een oude situatie van dat jij je heel erg kwetsbaar hebt getoond naar je moeder en dat kan in de pre-verbale fase zijn of tot 7 à 15 jaar.
[00:34:40.180]
En je moeder heeft daar heel erg het laatdunkend over gedaan. Dus zij verbindt zich dan niet emotioneel met jou en reageert daar op een hele rare manier op, neerbuigend of laatdunkend. Of ze heeft het gewoon weggewuifd. Dan doet dat pijn. Dus dan ga je jezelf niet meer zo snel geven in een relatie. En laat staan dat jij jezelf kwetsbaar durft op te stellen.
[00:35:08.540]
Vermijdende mensen kunnen dissociatie heel erg prettig vinden en kan ook als heel erg normaal voelen. En we hebben de activerende strategieën die voor afstand zorgen, als de stress van verbinding ons overweldigt. En let op, dit is vaak heel erg onbewust en je hebt vaak vermijdende strategieën, maar je hebt het niet door. Zoals dat harde werken en misschien wel een grote focus hebben op zelfontwikkeling of internetten of Netflixen of mediteren, veel uitgaan, gamen, sporten, misschien wel drugs gebruiken. Allemaal vluchtgedrag voor verbinding of hechting. En je moet beseffen dat als we teruggaan naar de oorspronkelijke emotionele verwaarlozing die we hebben ervaren, dat dat zo pijnlijk was, dat we vertrekken via onthechten. En dat is onze enige uitweg die we toen eigenlijk voor ons konden bewerkstelligen. Dus personen, met die vermijdende gehechtheidsstijl, leiden zich vaak af met allerlei activiteiten.
[00:36:29.930]
Maar eigenlijk moeten we beseffen dat dit zorgt voor een nog grotere onthechting van onszelf, maar ook van het lichaam en van de ander. Maar al deze activerende strategieën, zorgt er wel voor dat jij je misschien kalmer gaat voelen. En hierdoor hoeven we ons ook minder te verbinden met de ander, wat zo ongemakkelijk voor je voelt. En nogmaals, vaak is dat in het hele diepe onderbewuste.
[00:37:09.660]
Nou, aan degenen die zich herkennen in de vermijdende verbinding, wil ik voorstellen om meer aandacht te gaan besteden op fysieke belichaming en emotionele aanwezigheid. We kunnen onze coping strategieën vervangen door contact met die anderen te zoeken. Maar vooral eerst met onszelf. Voordat ik overga, hoe je hechtingstrauma kunt helen, nog even dit. Want als kind, en dat speelt in de pre-verbale fase tot ongeveer zeven jaar, met een uitloop tot vijftien jaar, dan zoeken we naar bewijs voor liefde, waardering en aanwezigheid van onze moeder. En dan kijken we in de ogen van onze moeder, om te spiegelen en ook in de ogen van onze vader. En daarin willen we zien wie we eigenlijk zijn. Maar als je onder de laag van deze afwijzing kijkt, dan gaat het om beschadiging van vertrouwen en zelfvertrouwen. Dat je goed genoeg bent en dat je het waard bent voor alles wat je jezelf gunt op het gebied van liefde, geluk, gezondheid, succes en welvaart.
[00:38:25.710]
Oké, laten we eens kijken: hoe kan je vermijdende hechtingstrauma eigenlijk helen? Hoe behandel ik eigenlijk ondernemers en niet-ondernemers met vermijdende hechtingstrauma? Wat onder dat vroegkinderlijk trauma valt en onder ook, generationeel trauma. Want dit wordt, ik zei het al eerder, van moeder op dochter doorgegeven, totdat de uitverkorene opstaat, die met haarzelf, of hemzelf, aan de slag gaat. Oké, hoe zou ik dus deze mensen behandelen? Laat ik vooropstellen dat ik iedereen anders behandel, want iedereen heeft een andere achtergrond of een ander karakter. Maar het allerbelangrijkste is dat ik een atmosfeer van vertrouwen en veiligheid creëer en dat alles er mag zijn. Zelfs wantrouw of ongeloof. Het ongeloof dat iets niet werkt. Want dat is de part of de hechtingstrauma. We worden wantrouwig. Dus het gaat heel erg over dat mijn cliënt zich veilig gaat voelen. Dat je vertrouwen krijgt. En dat vertrouwen ga je krijgen als je in verbinding raakt met jezelf. En in verbinding raken met jezelf, dat gebeurt als de traumatherapeut jou helemaal oké vindt, zonder oordeel en dat de traumatherapeut jou ziet.
[00:40:08.520]
En, en deze vind ik ook zo belangrijk, dat de traumatherapeut, en in mijn geval de holistische traumatherapeut voor de volle 100% aanwezig is. Want één ding wat heel erg belangrijk is: iemand met een vermijdende hechtingstrauma voelt direct aan of de traumatherapeut volledig aanwezig is. En als een traumatherapeut niet volledig aanwezig is omdat het ook een soort van routine is, dan komt dat wantrouwen ook weer naar boven. En dan kan een cliënt zich niet volledig geven. Dus nogmaals, iemand met een vermijdende hechtingstrauma, die bewijs(…), het is eigenlijk, die ruikt direct en ziet ook direct of iemand voor de volgende 100 procent aanwezig is. Want als degene voor de volle 100% aanwezig is, dan is die in verbinding met jou. En die zegt eigenlijk ook: Ik zie je, ik hoor je en ik begrijp je en je bent helemaal oké. Helemaal oké met wat je voelt of wat je denkt, of wat je denkt te zien. Ik vind dat zelf zo belangrijk, want het gaat ook over liefde en het gaat over respect. En dan creëer je eigenlijk een heel veilig gevoel bij de ander.
[00:41:37.710]
Wat ook belangrijk is, als iemand een vermijdende hechtingstrauma heeft, geduld. Geduld is heel belangrijk. En een traumatherapeut kan natuurlijk niet denken van: Nou, we hebben één sessie achter de rug, dus diegene moet me maar vertrouwen. Nee, geduld is zo ongelooflijk belangrijk, want daarin laat je juist zo erg zien dat de ander er volledig mag zijn met dat wat hij denkt of voelt, of met de emoties of de sensaties wat diegene ervaart. Want dat is nooit gezien door de moeder. Snap je? Dus dat is zo… Ja, ik vind het zelf heel erg belangrijk dat geduld ook wordt ingezet en dat alles oké is en dat alles er mag zijn. Ook al zou het twee of drie sessies duren. Het gaat over dat de ander het vertrouwen krijgt om zich te verbinden met jou. En dat kan soms wel eens een paar sessies duren. En het is dan heel erg belangrijk om geen oordeel te hebben. En dit ook echt vanuit liefde te bezien.
[00:42:58.870]
Als ik even naar mijzelf kijk. Mijn cliënten zijn altijd, als we een sessie hebben, twee uur bij mij en ik ben hooguit een half uur aan het praten. En dan gaan we over tot lichaamsgericht traumawerk. En voordat we aan het trauma gaan werken, dan natuurlijk hebben we altijd een half uurtje van waar we eigenlijk…Als ze al eerder zijn geweest, dat we even weer terugkoppelen van: Oké, hoe is het eigenlijk geweest? Nadat je hier bent geweest? Wat heb je met bepaalde inzichten gedaan? En hoe voel je je? En dat gaat er ook over. Dat eerste half uur gaat ook over verbinding maken met de ander en voelen, zien en ervaren wat diegene eigenlijk in die tussentijd ook weer heeft meegemaakt en dat diegene daar ook vrijuit over kan vertellen. En dat geeft ook een stukje warmte, een warme, veilige bedding, voordat degene zich weer kan overgeven om aan het trauma te werken, om het trauma te ontwortelen. Een bedding van veiligheid, kleine uitreikingen doen, dat de ander dat kan ontvangen. En dat is ook een soort van exposure van: wat gebeurt er in je lichaam? En bij hechtingstrauma is er altijd zachtheid geboden. En ik heb het wel eens meer verteld in een podcast, Ik heb zelf een lichaamsgericht hechtingstrauma-techniek bedacht, wat zelfs helemaal teruggaat naar de baarmoeder. En met deze lichaamsgerichte hechtingstechniek zorgen we er eigenlijk voor dat de persoon in kwestie weer in verbinding raakt met haar of zijn hart, lichaam en ziel. We zorgen er samen voor dat die persoon weer durft af te dalen in haar of zijn lichaam, want want daar is diegene vaak van gedissocieerd.
[00:45:03.090]
Ooit heeft diegene haar lichaam verlaten omdat de pijn van afwijzing te intens was. En dan, dan pas, want dat vind ik zo belangrijk, dan gaan we het pas over tot het ontwortelen van vroegkinderlijk of generationeel trauma. Eerst de veiligheid voelen met jezelf, zakken in dat lichaam en voelen van: Oké, wat gebeurt er eigenlijk in mijn lichaam? En als je dat gewend bent, dan kan je jezelf verankeren. Dan kan je echt vanuit je ruggengraat, vanuit het midden, kan je overgaan tot het ontwortelen van dat vroegkinderlijk en generationeel trauma. Maar alleen als mijn klant zich veilig voelt met zichzelf en dat mijn klant de controle durft los te laten, dat zij durft te leunen op mij of op zichzelf. En dat zijn hele grote stappen voor een persoon met hechtingstrauma. En dan, en dat is ook zoiets belangrijks, dat als het trauma ontworteld is en je bent daarvan geheeld, dat we gaan werken aan die oude conditioneringen. Want je oude conditionering wilt je in de oude situatie, die wilt niets liever dat je het weer allemaal alleen gaat doen. En dat gaan we overschrijven. En wat ik ook heel erg belangrijk vind, is dat we niet moeten denken dat dit een lineair uit het hoofd bedacht proces is.
[00:46:47.020]
Maar er komt altijd een moment en dat vind ik zelf zo mooi, dat in de kwetsbaarheid en in de verbinding tussen mijn klant en mij, dat zij de kwetsbaarheid eigenlijk durft toe te laten, maar ook de verbinding zoekt. Ik kan niet vertellen hoe ontroerend mooi dat is. En ik weet ook dat zij deze verbinding ook met hun partner, vrienden en klanten gaan zoeken. En ik benoemde het net al even vluchtig: het is geen lineair proces, ook het ontwortelen van het trauma niet. En we kunnen pas trauma’s, overtuigingen, belemmeringen helen, als we naar de oorzaak gaan. We moeten geen pleisters willen plakken. We moeten ook beseffen dat als we werken aan een hechtingstrauma, dat dit ook een reset is voor je eigenwaarde. Want kijk, een conditionering en een overtuiging wordt gecreëerd door een onverwerkt trauma. En als je dus werkt aan je hechtingstrauma’s, dan krijg je ook een krachtige eigenwaarde en dan voel je je wel opeens dat je je wel goed genoeg voelt en dat je die erkenning ook niet meer buiten jezelf hoeft te zoeken. En hoe mooi is dat? Dat je opeens in je volwassen leeftijd, dat je voor jezelf kunt staan, dat je ruimte in kan nemen, maar dat je ook met een open hart liefde kunt voelen, vooral vanuit een open hart en niet rationeel, want dat is een groot verschil. En dat is hechting met een ander.
[00:48:39.960]
Nou, lieve mensen, we komen eigenlijk aan bij het einde van mijn podcast. Ik hoop dat jullie er wat aan hebben gehad. Ik deel altijd ook wat dingen in zo’n podcast wat ik zelf meemaak, bij mijn coaching sessies of tijdens de retraite dagen, om jullie te inspireren. Maar wil je meer weten of je hebt nog vragen of opmerkingen? Laat het me gewoon weten onder aan deze podcast blog. Of als je meer wilt weten over mijn coachingstraject Voor Een Rijk Leven, kijk dan eerst even naar de testimonials op mijn website www.debbiebernasco.nl. En als je denkt van: Hé, ik wil wel een online vrijblijvend gesprek aanvragen, een intakegesprek, dan kan je gewoon een mailtje sturen naar renee@bernasco.nl. En Renee is met twee E’s op het einde. En Renee zal altijd terug antwoorden en een afspraak maken.
[00:49:44.730]
Oké, lieve luisteraars, super bedankt dat jullie weer hebben geluisterd naar mijn nieuwe podcast en tot de volgende podcast.
[00:49:52.870]
Debbie Bernasco is internationaal, geregistreerd en erkend, holistisch, traumatherapeut en businesscoach. Zij coacht ZZP’ers, ondernemers en CEO’s naar een rijk leven. Een mooi vervuld leven vol liefde, geluk, gezondheid, succes en welvaart. Voor meer informatie, kijk op haar website: www.debbiebernasco.nl
Dankjewel! ik ben zo blij met deze podcast, het brengt mij vooral helderheid over wat er binnen in mezelf afspeelt.
Het is niet alleen helder maar ook vooral voedend hoe ernaar te kijken en uiteindelijk hoe ermee om te gaan!
Vanharte,
Tini L.
Dankjewel Debbie! Deze podcast kwam weer helemaal op het goede moment! Ik ga mijn partner om hulp vragen: ‘luister alsjeblieft ook naar deze podcast, en laten we samen werken aan een verbinding’. Ik voel van alles bewegen en kijk uit naar mijn volgende sessie over 2 dagen! Je beschrijft echt veel van wat ik op dit moment juist meemaak en ervaar.